Je stapt je bed uit, vermoeid en chagrijnig. Je hebt een slechte nacht gehad. Je kinderen hebben een studiedag en jij hebt aangegeven dat je deze dag vrij neemt. De stemmetjes in je hoofd zeggen dingen als; dit wordt een drama dag, is het al 19.00 uur?, hoe overleef ik in vredesnaam deze dag? Wat je kinderen ook zeggen of doen, niks is goed. Je blijft in dit gevoel hangen en je kinderen merken dit ook. Dus ook zij worden hangerig, zeurderig, hebben nergens zin in en gaan elkaar vervelen. Je hebt geen idee hoe je uit dit gevoel kan stappen en de sfeer kan omdraaien. Hoe zorg je er deze dag voor dat je ook nog aan jezelf blijft denken?

Op je werkdagen voelt het heel anders. Dan sta je enthousiast op, je doucht jezelf, zorgt voor het ontbijt voor de kinderen, brengt ze naar school en om 08.30 uur zit je achter je laptop. Je hebt het rijk voor je alleen, maar een gigantische to-do lijst in je hoofd. Doordat je weet dat vandaag je enige dag is dat je alleen thuis bent, wil je zoveel mogelijk vinkjes gaan zetten. Je kijkt naar je to-do lijst, maar hebt geen idee waar je mee moet beginnen. Je kan geen keuzes maken en uiteindelijk gebeurt er helemaal niks vandaag. Je merkt dat je te weinig tijd voor jezelf maakt en dat je daardoor op dit soort dagen geen prioriteiten kan stellen.

Je bent samen met je gezin een zondag bij je ouders thuis. Je moeder heeft allemaal lekkers in huis gehaald, zodat jullie kunnen blijven eten. Daarnaast hoopt je moeder dat je haar nog even kan helpen met wat spullen uit te zoeken. Je man vangt dit op en geeft aan dat hij eigenlijk wel naar huis wil, aangezien hij een voetbalwedstrijd wil kijken. Dus als je naar je man, je kinderen en je moeder kijkt, willen ze allemaal iets anders. Nou heb je al zó vaak dingen gelezen en geleerd over hoe je jezelf voorop stelt en je eigen leven zelf richting moet geven, maar op een moment als dit voel je je volkomen blanco. Geen idee wat jij zelf wilt.